Als mijn handen stuk zijn,
En mijn ogen rood.
Als mijn lichaam vuil is,
Maar van binnen bleek.
Wanneer mijn knieën te slap zijn,
En ik mezelf moet dragen,
Dan zal ik mijn haren aaien,
Met troostende woorden,
En mijn voeten wassen met zeep.
TURING NATIONALE GEDICHTENWEDSTRIJD 2010
Gepubliceerd in de gedichtenbundel 'Dansen op de maat van het ogenblik'
dinsdag 22 maart 2011
maandag 21 maart 2011
WAAR ZIJN DE VARKENS?
En dan bedoel ik niet de geroosterde varkentjes aan het spit,
of de sudderende speklapjes in de pan.
Nee, waar zijn de krulstaarten in de wei?
De roze dikkerdjes in de blubber?
Wetende dat er bijna net zoveel varkens als mensen in Nederland zijn,
zou het er toch eigenlijk van moeten krioelen in het Hollandse weilandbeeld.
We zien (gelukkig) wel paarden, koeien en schapen.
Maar hoe zit het met de varkens?
Met een uitzondering op de kinderboerderij na
zijn ze in geen velden of modderpoelen te bekennen.
Belachelijk!
Hop, de wei in met die beesten!
of de sudderende speklapjes in de pan.
Nee, waar zijn de krulstaarten in de wei?
De roze dikkerdjes in de blubber?
Wetende dat er bijna net zoveel varkens als mensen in Nederland zijn,
zou het er toch eigenlijk van moeten krioelen in het Hollandse weilandbeeld.
We zien (gelukkig) wel paarden, koeien en schapen.
Maar hoe zit het met de varkens?
Met een uitzondering op de kinderboerderij na
zijn ze in geen velden of modderpoelen te bekennen.
Belachelijk!
Hop, de wei in met die beesten!
zondag 6 maart 2011
OPPOETSEN
'Jij bakt er ook niks van!' zegt ze tegen haar man.
'Waarvan?' vraagt de man verbaasd.
'Van de liefde,' zegt ze terug en kijkt hem met verwijtende ogen aan.
'Oh,' zegt de man en kijkt naar zijn schoenen,
die ook wel een poetsbeurtje kunnen gebruiken.
'Waarvan?' vraagt de man verbaasd.
'Van de liefde,' zegt ze terug en kijkt hem met verwijtende ogen aan.
'Oh,' zegt de man en kijkt naar zijn schoenen,
die ook wel een poetsbeurtje kunnen gebruiken.
HET IS WEER BIJNA LENTE
"Goedemorgen, lekker weertje hè," roep ik zonder blikken of blozen vanaf mijn balkon naar mijn piemelnaakte beneden buurman die al in zijn tuin van de eerste zonnestralen aan het genieten is.
dinsdag 1 maart 2011
SCHEELT MAAR EEN LETTER
Soms zijn er mensen die steevast mijn naam verkeerd schrijven. Marlous met 'ou' in plaats van Marloes met een 'oe'. Gek, dat die ene misplaatste letter mij irrieert. Ik vind Marlous ook echt minder mooi (lees: lelijk), dan Marloes. Terwijl, wat maakt dat nou helemaal uit, het is tenslotte maar een letter?
Maar uit onderzoek blijkt dat je eigen naam het meest plezierige woord is dat je kunt horen.
Je doet er iemand een plezier mee. Dus op het moment dat mensen je naam verkeerd schrijven of uitspreken, brengen ze zichzelf hiermee in diskrediet. En dat is niet erg handig. Als iemand al niet de moeite neemt om je naam goed te schrijven/uit te spreken, wat zegt dat dan over iemand?
Je kunt desbetreffende persoon natuurlijk erop aanspreken dat hij/zij je naam verkeerd schrijft, maar ik ben dan toch stiekem geneigd om die persoon eveneens foutief aan te schrijven. Dat is de kinderachtige variant, maar wel effectief.
Maar uit onderzoek blijkt dat je eigen naam het meest plezierige woord is dat je kunt horen.
Je doet er iemand een plezier mee. Dus op het moment dat mensen je naam verkeerd schrijven of uitspreken, brengen ze zichzelf hiermee in diskrediet. En dat is niet erg handig. Als iemand al niet de moeite neemt om je naam goed te schrijven/uit te spreken, wat zegt dat dan over iemand?
Je kunt desbetreffende persoon natuurlijk erop aanspreken dat hij/zij je naam verkeerd schrijft, maar ik ben dan toch stiekem geneigd om die persoon eveneens foutief aan te schrijven. Dat is de kinderachtige variant, maar wel effectief.
Abonneren op:
Posts (Atom)
